English
Op het Waddeneiland Texel in Nederland is het veelzijdige natuurcentrum Ecomare te vinden. In april 2014 werd in Ecomare de walviszaal geopend. Hier kunnen bezoekers van het centrum van alles leren over deze dieren.
Door Annemieke Podt
Ecomare begon in 1952 als een zeehondenopvang. Tegenwoordig worden er nog steeds zeehonden opgevangen en deze worden weer vrijgelaten als ze opgeknapt zijn. Ook is er een opvang voor zieke en verzwakte vogels. Er verblijven daarnaast enkele vaste bewoners, zoals gewone zeehonden, grijze zeehonden, bruinvissen en diverse kleinere dieren in de aquaria. Naast het gedeelte met de levende dieren, is een deel van Ecomare ingericht als natuurmuseum waar de walviszaal een onderdeel van is.
De walviszaal
In april 2014 opende Ecomare de walviszaal. Deze educatieve ruimte werd op een bijzondere manier gefinancierd. Eind 2012 spoelde er op een zandplaat vlakbij Texel een dode potvis aan. Ecomare nam de taak op zich om deze potvis te ontleden en stuitte hierbij op een speciale vondst. In de darmen van de potvis werd 83 kg ambergrijs gevonden, een bijzondere substantie die enkel in het lichaam van een potvis wordt aangemaakt. De opbrengst van de verkoop van dit kostbare ambergrijs werd gebruikt om de walviszaal te bekostigen.
Bij binnenkomst in de walviszaal zijn vooraan direct drie grote, hangende skeletten te zien. Het linker skelet is van een orka. Deze orka strandde in oktober 1963 op Texel. Het was een mannetje van 5,5 meter lang die al dood was voor de stranding. Onder het skelet ligt een halswervel van een orka die door bezoekers aangeraakt mag worden. Bij het skelet is informatie te vinden over orka’s. Bezoekers kunnen hier bijvoorbeeld leren wat orka’s eten, hoe ze leven en wat voor geluid ze maken. De informatie is in het Nederlands, Duits en Engels beschikbaar.
Het middelste skelet is van een bultrug die in 2004 op het Waddeneiland Vlieland aanspoelde. Rechts is het grote skelet van de in 2012 gestrande potvis te zien. In de rij erachter zijn nog kleinere skeletten te zien van een spitssnuitdolfijn, een bruinvis en een witsnuitdolfijn.
Op de wanden rondom de skeletten is veel informatie te vinden. Bezoekers kunnen op een scherm zien waar en wanneer er walvisachtigen, waaronder orka’s, op de Nederlandse kust zijn gestrand. Aan de andere kant van de zaal kun je het skelet van een mens met dat van een dolfijn vergelijken. Tegen de achterwand is de evolutie van walvisachtigen uitgewerkt. Van de verre voorouders links op de wand zijn replica’s gemaakt. Naar het midden toe is de splitsing van tandwalvissen en baleinwalvissen te zien. Verder richting de rechterkant worden alle soorten per groep weergegeven, waarbij de orka natuurlijk in het rijtje van de dolfijnen te zien is.
Bezocht in juli 2014